Jednym z podstawowych elementów Dyrektywy o Efektywności Energetycznej Budynków jest zmniejszenie zapotrzebowania na energię w sektorze budowlanym. W tym celu należy zdefiniować standard budynku prawie zero-energetycznego (nZEB). Standard ten dużo łatwiej oczywiście zastosować przy projektowaniu budynków nowych niż przy modernizacji budynków już istniejących. Istniejące budynki w Polsce charakteryzują się znacznym zapotrzebowaniem na energię do ogrzewania. Na poniższym wykresie pokazano zapotrzebowanie na energię do ogrzewania dla budynków z różnych okresów.

Oprócz dużego zapotrzebowania na energię do ogrzewania przy wyborze budynku testowego należy kierować się funkcją użytkowa takiego obiektu. Dużo łatwiej przeprowadzić proces modernizacji gdy budynek pełni jedną funkcję i posiada systemy techniczno-użytkowe o tych samych parametrach pracy. W przypadku różnych funkcji użytkowych budynek nie może być traktowany jako jedna strefa cieplna, a działania modernizacyjne muszą być odpowiednio dostosowane do każdej z funkcji.

Użytkowanie obiektu nie sprowadza się tylko do utrzymywania takich samych parametrów powietrza wewnętrznego w całym budynku. W analizie należy uwzględnić również systemy techniczne. Budynki posiadające bardziej skomplikowane systemy lub ich większą ilość będą charakteryzowały się większymi trudnościami przy ich modernizacji. Przy wyborze budynku testowego należy zatem kierować się liczbą i skomplikowaniem systemów. Do rozważań powinno przyjąć się budynek bez i z instalacją chłodzenia. System chłodzenia powoduje dodatkowe zapotrzebowanie na energię, które w niektórych budynkach może nawet przewyższać zapotrzebowanie na ciepło. Kolejnym elementem, na który należy zwrócić uwagę jest schemat użytkowania budynku. Obiekty mieszkalne charakteryzują się jednorodnym schematem użytkowania w ciągu roku, tą samą ilością użytkowników przez cały rok. Budynki, w których schemat użytkowania zmienia się w ciągu roku wymagają dokładniejszych analiz i są trudniejsze w dostosowaniu do standardu nZEB.

Jako budynki testowe wybrano dwa budynki należące do Politechniki Warszawskiej. Pierwszy z nich, dom studencki „Muszelka” jest budynkiem zamieszkania zbiorowego. Został on wybudowany w latach 60-ych, a jego murowana konstrukcja i architektura odpowiada budynkom z tego okresu. Budynek charakteryzuje się znacznym zapotrzebowaniem na energię. Schemat użytkowania budynku jest zmienny w ciągu roku. W budynku nie występują instalacje wentylacji mechanicznej czy instalacje chłodzenia. Drugi z budynków, budynek wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej, jest budynkiem użyteczności publicznej, w którym znajdują się pomieszczenia o charakterze dydaktycznym, laboratoryjnym lub biurowym. Budynek został wybudowany w latach 70-tych w konstrukcji szkieletu żelbetonowego, przykrytego stropodachem. Wentylacja mechaniczna występuje tylko w niektórych pomieszczeniach (hol wejściowy, laboratoria, digestoria). Niektóre z pomieszczeń posiadają indywidualne systemu chłodnicze. Pomimo ciągłego użytkowania budynku, jego schemat zmienia się w ciągu roku. Budynek charakteryzuje się znacznym zapotrzebowaniem na energię.

Widać, że wybrane budynki różnią się między sobą nie tylko architekturą, konstrukcją i rokiem wybudowania ale także przeznaczeniem. Występują w nich różne systemy i instalacje, łącznie z lokalnymi systemami chłodniczymi. Budynki charakteryzują się zmiennym schematem użytkowania w ciągu roku. Znaczne zapotrzebowanie na energię wybranych budynków pozwoli na zweryfikowanie stworzonej metodyki modernizacji budynku do standardu budynku niemal zero-energetycznego (nZEB).